KNSB: Schaakstad Apeldoorn 4 - Pallas 2; 3-5
En voordat je het weet, kom je aan op de bestemming. Zoals Gerben het zo mooi zegt: een industriegebied dat bijna zielloos aandoet. Laten we eens kijken hoe onze bomenhaag zich deze ronde heeft gevormd. Frank Breurers (Bord 1): Ik kwam met wit slecht uit de Scandinavische opening. M'n tegenstander had 'n pion veroverd zonder dat ik daar compensatie voor had. In het middenspel kon ik terugkomen tot 'n stelling die ik nauwelijks kon verliezen. Echter op het moment dat ik juist dacht het initiatief over te nemen, maakte ik 'n gigantische blunder. Gefrustreerd kon ik direct opgeven. 0-1 Gerben Gerritsen (Bord 8): Mijn tegenstandster raakte in een Nimzowitsch het spoor al snel bijster en kwam een twee pionnen achterstand niet meer te boven. Finale afronding kostte nog de nodige hoofdbrekens maar mat bleek onafwendbaar. 1-1 Jan Wout (Bord 7): Aantredend met wit tegen Frank Hordijk, begon ik met c4. Na de Agincourt Defense op het bord te krijgen, werd het een droge opening en middenspel. Ik wikkelde af richting een toreneindspel, waar ik een voordeeltje zag vooraf. Dit bleek uiteindelijk ook het geval, en kon het richting een goed einde brengen dankzij het creëren van 2 vrijpionnen in het centrum tegen 1 als eerder gecreëerde vrijpion op de b lijn van mijn tegenstander. Ondertussen wel 1 kans geboden aan mijn tegenstander om remise te houden, maar ik had het geluk dat dit niet werd benut. 1-2 Henk van der Tol (Bord 5): Mijn partij tegen Karin Pruissers ging tot de 26e zet gelijk op. Daar miste ik een grote kans: Th4. In de analyse met Gerben en Jan Wout overigens ook gemist. Vanaf daar tot en met de 40e zet ging het weer gelijk op. Daar deed mijn tegenstandster een mindere zet. Maar in de foute veronderstelling dat ik steeds minder zou hebben gestaan was ik allang blij met remise, en bood dus onterecht remise aan. Al met al wel een mooie partij. 1,5-2,5 Marco van Sittert (Bord 4): Met zwart speelde ik de Philidor defensie, Mijn tegenstander speelde het goed en ik werd een beetje over lopen op de koning vleugel. Waar hij een sterke aanval opzette. Maar dat liet wel grote gaten vallen achter de frontlinies Mijn tegenstander had nog 1 zet nodig om mij mat te zetten. Waar door ik de aanval kon inzetten wat tot een remisestelling leiden. Ik bood hem dat ook aan maar hij dacht daar anders over. En ging met de koning aan de wandel waarvoor hij door onoplettendheid in een mat net verstikt raakte. 1,5-3,5 Robert Capel (Bord 3): Om een standaard en saaie Caro Kann te vermijden deed ik f4 op de 2e zet om na he antwoord van d5 door te schuiven met e5. Niet de beste oplossing maar tot en met zet 12 waren de engine en ik redelijk tevreden (-0,2). Daarna kwam tegenstander wat beter te staan, maar nadat alle lichte stukken van het bord waren verdwenen kwam ik in een openstelling met beiden een toren en dame iets beter te staan. Op zet 32 en 33 heb ik een winnende voortzetting gemist (o gruwel). Daarna was het van beide kanten opletten maar werd remise op zet 55 onvermijdelijk. 2-4 Laurens de Vries (Bord 6): Na een mislukte opening in de Semi-Tarrasch was ik gedwongen om Kf8 te spelen om mijn centrumpion niet op te hoeven geven. Daarna heb ik snel dames afgeruild waardoor ik tijd kreeg om mijn stukken te ontwikkelen zonder directe mataanvallen. Langzaam kroop ik op weg naar de remise en kwamen we aan in een toreneindspel, mijn tegenstander met een pion meer, mijn f4 pion hield de f3 en g 2pion tegen en mijn d4 pion had een vrije overgang tegen de vrije pion van wit op b5. Al snel had ik door dat hij het eindspel niet goed begreep en begon hij veel na te denken waardoor ik wonder boven wonder het eindspel nog eens heb weten te winnen en daarmee de winnende punt binnenhaal. 2-5 Robert van Andel (bord 2): Zo'n klassiek potje in het echt is toch wat anders dan 10 minuten rapid spelen op mijn telefoon. Gebrek aan wedstrijdritme en stamina resulteerde na 3/4 uur in een hoop slordigheden aan mijn kant van het konings-indische strijdveld. Dat mijn tegenstander eigenlijk de hele partij geen enkel steekje liet vallen hielp ook niet mee en maakte de eindscore welverdiend. 3-5 Jan Wout deelde nog: De meesterklasse was ook aan de gang in dezelfde ruimte, erg leuk om in het echt te zien, met veel bekende gezichten. De overwinning van ons team werd ingetogen gevierd, al lag tijdens de analyse van de pot van Henk, er op een gegeven moment wel een halve fles bier over een schaakbord...
Net als in het herfstbos blijft geen enkele boom hetzelfde: elke partij verandert ons een beetje, voegt een ring van ervaring toe of snoeit een oude variant weg. Met een eindstand van 3-5 kunnen we tevreden terugkijken — als een bomenhaag die de eerste rukwinden van de herfst goed heeft doorstaan, met hier en daar een los blad, maar stevig genoeg om de winter in te gaan.
|
